بعضی از دلایل بی رغبتی نوجوانان به پیروی از دستورات والدین

والدین انتظار دارند نوجوانشان فراموش نکند کارهای شخصی خود را انجام دهد. اما او حتی وقتی خودش در طراحی برنامه ای همکاری کرده بازهم فراموش می کند برنامه را به طور منظم و مستمر دنبال کند، چون این کارها در فهرست اولویتهایش مقام اول را ندارد. یک یادآوری دوستانه مشکل بزرگی ایجاد نمی کند. از حس شوخ طبعی خود برای این کار استفاده کنید و سعی کنید زیاد بحث نکنید. مثلاً یادداشتی بنویسید یا فقط از او بپرسید : «چه قراری باهم داشتیم؟»

لازم است والدین در عین قاطعیت، مهربان باشند. در فضایی به دور از عصبانیت و ایجاد تنش، همه بهتر و راحتتر کار می کنند.

والدین معمولاً «مهارتهای حل مسأله» را به فرزندان خود آموزش نمی دهند. این مهارتها را می توان درحین ملاقات های خانوادگی و صحبت های فردی با نوجوان به وی انتقال داد.

وظایفی بیش از حد توان به فرزند خود واگذار نکنید. حواستان به تعداد وظایف محوله و سنگینی آنها برای نوجوانتان باشد.

والدین بیشتر به دنبال نتایج کوتاه مدت و سریع هستند تا نتایج درازمدت و ماندنی. مثلاً، نوجوان را وادار می کنند در همان لحظه تکالیف خود را حتی با بی دقتی و عجولانه انجام دهد. به جای اینکه به او فرصت دهند پس از استراحتی کوتاه، با دقت و علاقه بیشتر به انجام کارها یا تکالیف مدرسه خود بپردازد.